Blog: Windfonds Battenoert
Door: Monique Sweep, zet zich in voor ‘volhoudbaar’ en ‘samen’. Directeur Coöperatie Deltawind (lokale energiecoöperatie), Bestuurslid NWEA (windenergie), voorzitter St. Backstage (onderwijs).
In het voorjaar van 2015 behoorde ik tot de deelnemers van de Waterpoort Academy, lichting 5. De Academy biedt de mogelijkheid om samen met anderen een droom of verlangen te onderzoeken en praktisch te maken. Randvoorwaarde is dat de droom het fysieke gebied Waterpoort betreft: het waterkruispunt van Zuid-Holland, Zeeland en Brabant. De deelnemers bepalen de onderwerpen en de organisatie van Waterpoort Academy biedt de kapstok om er mee aan de slag te gaan. De kapstok is bedoeld om in een viertal sessies van een verlangen naar een plan te komen.
Als ik terug kijk herinner ik me de volgende stappen:
1. Besef dat de realisatie van een droom alleen maar tot stand komt wanneer je je er persoonlijk aan verbindt. Een opdracht vanuit je organisatie helpt niet, je moet persoonlijk het verlangen hebben om het gestalte te geven.
2. Wanneer je op een muur aan weerstand of belemmeringen stuit weet je dat je op de goede weg bent: jouw idee gaat een verschil maken.
3. Zoek altijd een helper, iemand die buiten je opdracht of plan staat maar je kan helpen om het tot stand te brengen.
Ik ben werkzaam voor Coöperatie Deltawind. Wij bouwen onder andere windturbines op Oostflakkee en hebben een aantal jaren gelden het idee van een windfonds geïntroduceerd, een afdracht uit de opbrengst van een windpark om daarmee de direct omwonenden mee te laten delen in de inkomsten. Het idee is op meerdere plekken in het land bedacht en overal wordt er vanaf het bureau nagedacht over vorm en uitwerking. Mijn casus, mijn droom was: Dit geld is bedoeld voor de omgeving, wat zou er mooier zijn dan dat die omgeving er zelf over beschikt? Helemaal. Dus vooraf geen voorwaarden, regels of formulieren.
In de academy heb ik met de hulp en inbreng van mijn mede deelnemers, het plan geconcretiseerd. Het resultaat was dat ik de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) het idee heb voorgelegd en hulp heb gevraagd. En gekregen. Vanuit RVO is ondersteuning geboden in het proces. Dat was heel wenselijk want aangezien ik zelf partij ben in de discussie over windenergie werkte het niet om de leiding te nemen. Niet iedereen vertrouwde mij en de motieven van mijn organisatie op elk moment. En RVO heeft veel ervaring met groepsprocessen.
In juli hebben omwonenden de uitnodiging gekregen mee te denken. Hier zijn 5 mensen op ingegaan. Daarnaast werden de twee dorpsraden betrokken van de dorpen die dicht bij het windpark liggen. Samen met een vertegenwoordiger van de Natuur en Landschapsorganisatie was het een groep van circa 10 mensen. In 6 sessies heeft de groep gebrainstormd, belangen op tafel gelegd, gediscussieerd, geformuleerd, ‘geruzied’. Het bleek vooral ook lastig om duidelijk te maken dat ik wel ideeën inbracht, maar dat dit niet betekende dat ze hier rekening mee moesten houden. Dat ze het echt helemaal zelf mochten bedenken. Halverwege dacht ik: “Dit gaat echt niet lukken. Hoe kan ik verwachten dat mensen in staat zijn over hun belang heen te stappen, zeker daar waar het om het verdelen van geld gaat? “ Maar we bleven in gesprek, bleven uitwisselen hoe een keuze voelde. Soms voor een tweede of derde keer. En uiteindelijk bleek men toch in staat om over persoonlijke belangen heen te stappen en het gemeenschappelijke belang te zien. Om tot consensus te komen. En nu, medio december, ligt er een voorstel voor Windfonds Battenoert waar ik ongelooflijk trots op ben. Trots op alle deelnemers die dit resultaat hebben bereikt. Hierbij dank aan iedereen die in dit proces heeft geholpen. Ook de Waterpoort Academy.